%0 Journal Article %T پژوهشی دربارۀ نقش و جایگاه دوستی در اندرزنامه ‎های پهلوی %J پژوهشنامه فرهنگ و زبان‌های باستان %I مؤسسه پژوهشی فرهنگ و زبان‌های باستانی یادگار باستان %Z 2716-9901 %A حسینی, زینب %A درویشی, نازنین %D 2022 %\ 08/23/2022 %V 2 %N 2 %P 147-178 %! پژوهشی دربارۀ نقش و جایگاه دوستی در اندرزنامه ‎های پهلوی %K دوستی %K دوست نیک %K اندرزنامه‎ های پهلوی %K ایران باستان %R 10.22034/aclr.2022.255065 %X بررسی اندرزنامه‎های پهلوی، به ما نشان می‏دهد که دوستی پیش از آنکه به عنوان یک مفهوم اجتماعی مطرح شود، یک صفت فردی است. به این معنا هر فردی نخست باید با بهره‎گیری از تعالیم نیک، به خویِ «به‏دوستی» متصف شود و سپس در راه دوستی و اندوختن دوست نیک بکوشد. فهم درست دوستی و شناخت دوستان نیک، یکی از مفاهیم بنیادی اندرزنامه‎های ساسانی است که نقش مهمی در درک صحیح اندیشه‎های ایشان ایفا می‎کند. از‎‎این‎‎رو پژوهش حاضر می‏کوشد پاسخ روشنی به این پرسش دهد که؛ دوستی چه جایگاهی در اندرزنامه‏های ساسانی دارد و این اندیشه چگونه سامان می‎یابد؟ یافته‏های این پژوهش (که به روش توصیفی ـ تحلیلی انجام شده است)، بیانگر آن است که اندرزهای پهلوی، در هر دو گونۀ دینی و تجربی تأکید بسیار بر دوستی دارد. تعالیم اندرزنامه‎های دینی، با هدف رستگاری روان، بر دوستاری روان و زیستن به دلخواه او استوار است. همچنین اندرزهای تجربی‎ـ‎عملی، در پرتو رسیدن به رستگاری و سلامت روان، بر روابط دوستانۀ مردمان و نیک‏زیستی در سایۀ به‏دوستی تأکید می‏ورزد. اندرزهای دوست‏محورِ پهلوی بیانگر اندیشه‏ای است که در نظر دارد به یاری دوستی، دیوان را نابود کند و با برقراری امنیت و آرامش، آفرینش و پرورش مردمان نیک را استمرار بخشد. از این رو جان‏مایۀ اندیشۀ دوستی، «مردم‎دوستی» است که از آن به قانونِ اورمزد تعبیر شده است. در این راه (که پسند دیوان نیست)، همواره هشدارهایی نسبت به دوری از دوست‎نمایان فریفتار ارائه می‏شود و برای شناخت دوست نیک از شریر خوددوست، از نقش نیکان و همپرسگی با ایشان سخن می‏رود. %U https://www.aclr.ir/article_255065_ad909f1dce80efa57d2eff4bbe63aa94.pdf